Zelfvergeving en heling: het verhaal van Jan

Jan (niet zijn echte naam) is al ver in de 80 wanneer ik hem leer kennen.

Een man met continu aangespannen spieren, nooit eens echt ontspannen. Zijn lichaam stond altijd strak, alsof hij elk moment de strijd weer moest aangaan. Wandelen ging bijna niet meer, lopen werd zwaar.

Jan en ik hadden vanaf dag één een klik. Hij kan soms narrig zijn, zelfs boos. Toch konden we het direct goed vinden. Naarmate we elkaar beter leren kennen, gaat hij zich steeds meer openstellen.

En dan komen de verhalen. Verhalen die een mensenleven tekenen.

Zijn eerste grote liefde, met wie hij het bedrijf van zijn ouders zou gaan overnemen. Ze waren jong, verliefd en vol plannen. Tot die ene dag dat hij ziek thuisbleef. Zij fietste alleen naar huis, werd aangereden door een tractor en overleefde het niet. Zijn leven stortte in. Nooit meer heeft hij haar naam durven uitspreken. Tot kort geleden. Toen zei hij haar naam weer hardop. Met tranen over zijn wangen. Het verdriet en schuldgevoel dat al die jaren opgesloten had gezeten, kwam eruit.

Alsof dat nog niet genoeg was verloor hij jaren later zijn zoon door zelfdoding. En drie dagen daarna ontdekte hij dat zijn vrouw een ander had. Zijn wereld stortte opnieuw in. Zijn verdriet was te groot om te dragen, dus sloot hij zich af. In plaats van erover te praten, ging hij vechtsporten beoefenen. Zijn emoties en woede sloeg hij eruit, zijn spieren gespannen, zijn hart gesloten.

En nu, op hoge leeftijd, mag het er eindelijk zijn.

Hij deelt zijn pijn en verdriet. Hij huilt, hij praat.

Hij ontdekt langzaam dat ook zelfvergeving een vorm van heling is. Dat je jezelf niet je hele leven hoeft te straffen voor wat je niet in de hand had. Zijn woede zakt. Zijn spieren ontspannen. Hij slaapt beter. Hij voelt meer rust. Hij kan weer wandelen met zijn hond.

We hebben inmiddels een diepe band opgebouwd. Het ontroert me hoe hij mij in vertrouwen neemt en stukje bij beetje leert dat hij dingen los mag laten. Dat hij er niet alleen voor staat. Dat er geluisterd wordt, zonder oordeel.

Ik weet nu al dat ik Jan nooit meer zal vergeten.

Waarom ik dit verhaal deel?

Omdat zelfvergeving misschien wel één van de moeilijkste stappen in het leven is. We zijn vaak veel strenger voor onszelf dan voor een ander. Maar juist door jezelf te vergeven, kan er ontspanning en heling ontstaan. Soms pas heel laat in het leven. Maar het is nooit te laat. Vraag maar aan Jan.

✨ Wil je meer lezen over thema’s als loslaten, herstel en innerlijke balans?

Lees ook: Verandering begint niet vanzelf

En: De acht dimensies van welzijn

📍 Pure Insight Kinesiology in Ossendrecht helpt mensen uit Hoogerheide, Woensdrecht, Bergen op Zoom, Roosendaal, Breda, Kalmthout, Kapellen en Essen om spanning los te laten en opnieuw verbinding te maken met zichzelf.

P.S. Uiteraard heb ik ‘Jan’ om toestemming gevraagd om zijn verhaal hier te delen.